‘Her dilde, yazılı dilin kurallı yapısı karşısında konuşma dili, geniş bir çeşitlilik gösterir. Bu nedenle, toplumsal uzlaşmayı yansıtan ve gerekli durumlarda söyleyişte birleştirici olma niteliğiyle belirginleşen ölçünlü söyleyiş kurallarının saptanması, dil kullanıcıları açısın-dan açık değerler taşıyacaktır. Yani bir dilde, yazım kılavuzları kadar ölçünlü söyleyiş sözlüklerine de gereksinim duyulmaktadır. Böylesi sözlüklerin varlığı, sözlü dildeki çeşit-liliğin kimi durumlarda yol açabileceği söyleyiş karmaşasını engelleyeceği gibi, bu çeşit-liliğin kendi içinde bir zenginlik oluşturabilmesine de olanak sağlayacaktır.’ (İclâl Ergenç, Konuşma dili ve Türkçenin Söyleyiş Sözlüğü, 2002, s: 7)